Izdvajamo - Bosna i Hercegovina

Jaz među platama "težak" 540 KM

Prosječna plata onih koji su je lani zarađivali u Kostajnici bila je za čak 539 maraka manja nego što su dobijali zaposleni u Ugljeviku.

To pokazuju podaci koje je prije nekoliko dana saopštio Republički zavod za statistiku, iz kojih je vidljiv ogroman jaz u zaradama radnika u zavisnosti od lokalne zajednice u kojoj su zaposleni.

Statističari su izračunali i saopštili cijenu rada za svaki grad, odnosno opštinu, i iz njih je vidljivo da se prošle godine ubjedljivo najmanje zarađivalo u Kostajnici, tek 550 KM, a najviše u Ugljeviku, gdje je prosječna plata iznosila 1.089 maraka.

U grupu opština gdje su iznosi na tekućim računima bili najtanji, između ostalih, spadaju i Petrovac sa neto platama 561 marku, te Jezero, gdje se mjesečno zarađivalo 594 marke.

Zanimljivo je da je Jezero jedna od opština gdje su plate najviše padale u proteklih nekoliko godina, a dovoljno je reći da su radnici u toj lokalnoj zajednici 2009. godine u prosjeku zarađivali 776 maraka.

"Mi smo izrazito nerazvijena, siromašna opština. Stanje je jako teško", žali se Dušan Šajin, načelnik opštine Jezero.

Sa druge strane, kada je riječ o rekorderima, nakon Ugljevika, tu spadaju još i Gacko, gdje je lani prosječna plata iznosila 1.013 maraka, te naravno Banjaluka, sa prosječnom mjesečnom zaradom od 939 maraka.

Nadležni u opštini Kostajnica kažu da je danas u toj lokalnoj zajednici stanje dosta teže nego što je bilo prije proteklog rata.

"Većina ljudi priča da je bilo bolje prije rata nego što je to slučaj sada. Danas je mnogo teže naći posao, a osim toga, u tranziciji smo i poslodavci zahtijevaju produktivnost i da za to izdvajaju što manje novca", pojašnjava Nenad Reljić, načelnik Odjeljenja za privredu, finansije i društvene djelatnosti u opštini Kostajnica.

Privreda u Kostajnici danas i nije u toliko lošem stanju, ali se to ne bi moglo reći i za plate.

"Mi imamo solidnu privredu u odnosu na samu veličinu naše opštine, ali je riječ uglavnom o djelatnostima kao što su metalna, drvoprerađivačka i tekstilna industrija. E, sad, poznato je da je tekstilna industrija ta gdje radnici imaju najmanju platu i takvo je stanje svuda u svijetu", navodi Reljić.

Kada je riječ o Ugljeviku, u toj lokalnoj zajednici su naveli da je za najveće zarade zaslužna kompanija Rudnik i Termoelektrana Ugljevik, veliki privredni kapacitet u toj lokalnoj zajednici.

Iz Saveza sindikata RS kažu da, već tradicionalno, djelatnosti kao što su vađenje rude i kamena donose najveću zaradu, dok tekstilna industrija spada u djelatnosti gdje su plate među najnižima.

Oni što primaju oko 550 maraka mjesečno, kako kažu sindikalci, svojoj porodici ne mogu obezbijediti ni ono najosnovnije, čime im je i kvalitet života na znatno nižem nivou.

"Sindikalna potrošačka korpa u oktobru iznosila je 1.848 maraka, i sa prosječnom platom, u iznosu od 826 maraka, moglo se obezbijediti svega 44,6 proizvoda i usluga iz potrošačke korpe", upozorila je Božana Radošević, stručni saradnik za ekonomska pitanja u Savezu sindikata RS.